10 februari 2020
Met vier Oscars in zijn zak, waaronder die voor beste film wat een unicum is voor een buitenlandse film, is Parasite van de Koreaanse regisseur Boon Jong Ho een logische keuze om succesvolle storytelling te toetsen. Hoe heeft de film zich zo in de kijker weten te spelen? En welke van de gebruikte technieken kun je zelf inzetten om jouw verhaal kracht bij te zetten? Storytelling kan, als je het goed inzet en uitvoert, een krachtige tool in je strategie zijn om de resultaten op je marketinginspanningen, te verbeteren. Bovendien kan de zoektocht naar hoe je storytelling voor jouw merk of organisatie het beste kunt inzetten, je een hoop waardevolle inzichten opleveren.
In de tragikomedie Parasite zien we het arme gezin Kim aan de onderkant van de samenleving worstelen om te overleven. De gezinsleden leven als kakkerlakken onder de grond in een kelderwoning.
Kakkerlakken van de samenleving
Waar ze ook gaan, ze worden door deze muffe kelderlucht achtervolgd. Hun kleding is ervan doordrenkt. Een blijk van gebrek aan waardigheid dat later zelfs tot een wanhoopsdaad leidt.
Om de troosteloosheid van de situatie te verbeelden begint de film met een scène waarin duidelijk wordt dat het gezin pizzadozen vouwt om rond te komen. Zelfs dit simpele baantje toont de underdogpositie van deze familie. We zien hoe een jonge snotneus van het pizzabedrijf meer dan de helft van de dozen afkeurt en de Kim’s hun toch al schamele inkomen door de neus boort. De haast apathische wijze waarop het gezin deze omstandigheden ondergaat, maakt dat hun ellende je niet echt aangrijpt, maar dat het meer voelt alsof je naar een soort slapstick-komedie zit te kijken. Met als hoogtepunt de obsessie van de familie met wifi, die ze alleen boven het toilet kunnen ontvangen.
Een voor de Koreaanse cultuur zo belangrijke gelukssteen wordt ten tonele gebracht en wijst op een ommekeer van hun ongelukkige omstandigheden. De oudste zoon mag het baantje van een studiegenootje overnemen als bijlesleraar bij een rijk gezin, de Park’s. Hij solliciteert in het enorme huis dat door en voor een architect ontworpen is en de kloof tussen arm en rijk nog eens extra benadrukt. Eenmaal in dienst probeert hij zijn hele gezin daar door list en bedrog aan een baan te helpen. Eén voor één worden de huidige personeelsleden vervangen door leden van zijn gezin. Maar lang kan dit niet goed gaan natuurlijk, anders zou het een hele saaie film worden. Er volgen twee grote plottwists die bij jou als kijker als een mokerslag aankomen en je totaal uit je comfortzone halen.
Het is deze knappe manier van wisselen tussen genres die de film eruit doet springen. Welke andere lessen heeft Parasite voor ons? En hoe verspreid je je content op een zo pakkend mogelijke manier?
Verhalen halen vaak kracht uit het inlossen van verwachtingen. Dit vinden we als kijker/lezer makkelijk en herkenbaar. Maar Parasite bewijst dat ook het tegenovergestelde kan werken. Om de wereld om ons heen beter te kunnen duiden, maken onze hersenen gebruik van deze hokjesgeest, dus als we daaruit worden opgeschrikt blijft iets beter hangen. Dat doet de film met de genrewisselingen. Mensen centraal stellen in je verhaal is nog zo’n succesvol element van storytelling. Dit zorgt voor herkenning en compassie en lost op die manier ook een verwachting in. Dit kan het duwtje in de rug zijn om mensen verder te laten lezen/kijken en zich te interesseren voor jouw verhaal. Net als het ten tonele brengen van een duidelijke protagonist en antagonist.
Met een duidelijke protagonist en antagonist kun je de (online) content van jouw bedrijf aansprekender maken. Dit hoeft niet meteen zo drastisch als in Batman versus the Joker te zijn of zoals in ons verhaal de familie Kim vs. de familie Park. Ondanks dat de protagonisten (hoofdpersonen, het arme gezin Kim) van dit verhaal weinig sympathie opwekken, is de nonchalante gedistantieerde houding van de familie Park (de antagonisten, tegenstanders) dermate irritant dat je toch met de Kim’s meeleeft. Dit is een andere manier van sympathie opwekken dan het inzetten van de standaard held als hoofdpersoon met wie we automatisch meeleven. Ook hierin wijkt Parasite dus af van het reguliere, maar is daarin zeer succesvol.
Voor je gaat afwijken van de heersende norm, is het handig om te weten hoe we normaal gesproken deze protagonist/antagonist inzetten bij het schrijven van content. Als bedrijf begin je jouw verhaal bijvoorbeeld met een belangrijke gebeurtenis, zoals de resultaten van een onderzoeksrapport of de ontwikkeling van een nieuw product, een zogenoemd inciting incident. Heb je een inciting incident ontdekt? Probeer dan te ontdekken wie de protagonist en de antagonist zijn. De protagonist is de held van het verhaal, waarvan de toeschouwers willen dat hij aan het einde gelukkig is en leeft. De antagonist is de tegenstander die er alles aan doet om het leven van de protagonist zo zuur mogelijk te maken.
Voor het verkrijgen van betrokkenheid moeten mensen zich kunnen identificeren met een protagonist en zich kunnen keren tegen een antagonist. Zorg er daarom bij voorkeur voor dat het mensen zijn en niet iets algemeens. Dit roept meer emotie op. Heb je een protagonist en antagonist gevonden, vat dan in één zin samen wat het conflict is tussen beiden. Een goed verhaal wil je uitmelken. Hoe meer interessante mogelijkheden je hebt om je protagonist in het gevecht met de antagonist naar een climax te sturen, des te beter. Wat zijn de verschillende obstakels die de protagonist moet overwinnen om de antagonist te verslaan?
Daarnaast heeft Parasite nog een aantal tips voor ons. De onverwachte plottwists houden de kijker geboeid. Het op luchtige wijze aansnijden, of zelfs absurd maken van de zware thematiek zorgt ook voor minder afhakers. Het maakt deze thema’s toegankelijk voor een groter publiek.
Dit houdt het geheel, naast de messcherpe montage en de prachtige beelden, aantrekkelijk om naar te kijken en zorgt ervoor dat je ook de extreme gebeurtenissen beter accepteert en blijft kijken. De stijl is absurdistisch te noemen, maar snijdt wel reële thema’s aan: de ontwrichting van een gezin door geldproblemen, tekort aan empathie van het rijke gezin, het niet in contact staan van het rijke gezin met de harde realiteit van velen, uitbuiting van de armen. Of de film hoopvol eindigt laat ik in het midden, net als de film dat zelf eigenlijk ook doet.
Storytelling zet verandering in gang en is daarmee een onmisbare vaardigheid in een tijd waarin verandering de nieuwe norm is. Om mensen bij jouw merk en/of organisatie te betrekken moet je ze emotioneel raken. Goede content fungeert als bewijskracht van de belofte van je organisatie. Zorg er daarom altijd voor dat je verhaal aansluit op de kernboodschappen van de organisatie en dat het de juiste persona’s aanspreekt. Daarover meer in mijn volgende blog!
Ik ben gestart met een serie blogs over hoe je een goed verhaal vertelt en bespreek steeds een film of serie die mij inspireert. Zo heb ik onder andere een blog over The Handmaids Tale en Killing Eve geschreven.
Wil je nog meer tips om jouw communicatie net als Parasite naar een Oscar-waardig niveau te brengen? Neem dan contact met ons op.
