3 januari 2018
Welke mensen inspireren mij zoal? Er schieten me direct een aantal fotografen te binnen. Op het eerste gezicht allemaal heel anders, met een compleet eigen stijl. Filmisch en geënsceneerd, of juist spontaan en realistisch. Maar allemaal mysterieus en confronterend. In your face! Dit is hun werk. Dit is reality
Deze Amerikaanse fotograaf maakt spookachtige, filmische foto’s met een sfeer van vervreemding en angstaanjagende rust. Alles is volledig geënsceneerd. Van de verlichting tot de sombere, eenzaam afgebeelde figuren. De foto’s hebben veel weg van de films van David Lynch of schilderijen van Edward Hopper. Er is niks in beeld dat niet zorgvuldig geselecteerd is. Ondanks een overvloed aan detail bevat het werk van Gregory een opvallend gebrek aan informatie. De locaties zijn doodgewoon (een keuken, een woonkamer, een donkere straathoek). Als kijker weet je vrij weinig over de locatie, de mensen of wat er gebeurde vóór of na het maken van de foto. Maar ook in de foto zelf gebeurt er van alles, maar eigenlijk ook weer niks. En dat fascineert me aan de foto’s van deze bijzondere fotograaf.
Deze in 2015 overleden fotografe maakte totaal ander werk, maar is voor mij even inspirerend. Ze is vooral bekend door haar fotojournalistieke portretten. In haar werk komen maatschappelijke problemen aan bod zoals eenzaamheid, verslaving en prostitutie. Ze fotografeerde echte mensen in bestaande situaties en dat voornamelijk in zwart-wit. Een groter contrast met de voorgaande fotograaf kan ik niet bedenken. Hoewel, misschien is er toch een raakvlak tussen beide fotografen. Sommige foto’s van Mary Ellen zijn zo vreemd dat het lijkt alsof er tóch iets in scene is gezet. Maar dat is niet het geval, volgens de fotografe. Zelf noemt ze het ‘the strangeness in reality’. Juist dat tikkeltje vervreemding uit de werkelijkheid heeft mij geïnspireerd, en probeer ik ook toe te passen in de corporate fotografie die we voor klanten verzorgen.
Naast het werk van een aantal fotografen vind ik fotoseries interessant. Bijvoorbeeld het project ‘in almost every picture’ van art director Erik Kessels. Al sinds 1936 bezoekt een mevrouw de Tilburgse Kermis. Traditiegetrouw maakt ze ieder jaar een foto in de schiettent. De kermisliefhebster heeft alle foto’s die sinds 1936 gemaakt zijn bewaard en Erik Kessels heeft de 80 foto’s uitgegeven als boek. Het werk van fotograaf Hans Aarsman vind ik ook bijzonder. Hij verzamelt op dit moment foto’s waarin verfvlekken op straat te zien zijn van blikken verf die ergens vanaf gevallen zijn. Spreekt tot de verbeelding. Wat is hier gebeurd en hoe? Nieuwsgierig geworden? Volg de foto’s op Twitter via #verfvlekkenarchief.
Wil je op de hoogte gehouden worden van ontwikkelingen op het gebied van fotografie of onze inspiratie? Neem contact op,volg ons op social media of stel je vraag per mail of telefoon. We horen graag van je!
